Het begon allemaal toen Wim op een mooie voorjaarsdag hun huis aan het schilderen was. Hij vertelt: “Ik verloor de macht in mijn handen, kon de kwast niet meer goed vasthouden. Mijn handen werden ook erg koud.” Een bezoek aan de huisarts leidde tot een doorverwijzing naar de neuroloog. Die kwam met slecht nieuws: Wim leed aan ALS. Yolanda: “Dan staat je leven op zijn kop; alles wordt anders en dat is moeilijk. Maar wij staan positief in het leven, dat helpt om met de ziekte om te kunnen gaan.”

Hulp van Vivent

De ziekte eist wel zijn tol. Praten gaat moeilijk en sinds 3 maanden is de rollator verruild voor een elektrische rolstoel. Yolanda doet nog veel zelf: boodschappen doen, het huishouden, koken en Wim klaarmaken voor de nacht. “Soms is het best zwaar”, zegt ze, “want ik heb artrose in mijn handen. Maar zolang ik het kan, blijf ik het graag zelf doen.” ’s Morgens krijgt ze hulp van Vivent. Zij douchen Wim en helpen hem met aankleden. “Heel fijn”, vindt Wim. “Ze zijn goed in hun werk en hebben altijd tijd voor een praatje. Niet te serieus, vaak met een grap, daar houd ik van.” Yolanda: “In het begin moest ik wel even wennen. Dat ligt helemaal aan mezelf; ik vond het bezwaarlijk om hulp te vragen.” Lacht: “Dat hebben ze snel uit mijn hoofd gepraat en nu ben ik vooral erg blij met hun komst. Je kunt niet alles alleen en ik zie hoe Wim geniet van de dagelijkse bezoekjes.”

Zoete inval

Door de ziekte van Wim is hun wereldje kleiner geworden. Maar Yolanda en Wim halen nog altijd het beste uit de dag. Mede door het vele bezoek dat ze krijgen; hun appartement is een zoete inval. Yolanda: “Onze 3 kinderen komen vaak langs. En 2 van onze kleinkinderen, van 8 en 6 jaar, komen elke woensdagmiddag bij ons eten. Heel gezellig altijd. Het zorgt voor wat leven in de brouwerij.” Verder hebben ze veel aanloop van vrienden en familie. Yolanda: “Wim is een verenigingsman, hij zat vroeger overal bij. Die mensen zijn hem niet vergeten, dat is fijn om te zien. We moeten het bezoek wel doseren, want het praten kost hem veel kracht.”

Genieten van wat wel kan

Als er geen bezoek is, dan kijken ze graag televisie. Vaak wel apart, want Wim is gek op sport en met name voetbal, Yolanda heeft andere voorkeuren. “Maar een programma als Binnenstebuiten kijken we wel graag met zijn tweeën.” Samen wandelen doen ze ook, maar alleen als het goed weer is. Wim legt uit: “Als het te koud is, krijg ik stijve vingers en kan ik de rolstoel niet bedienen, vandaar.” Yolanda: “We maken er het beste van en genieten van de dingen die nog wel kunnen. Zo zijn we vorig jaar met de familie van mijn kant met zijn allen een weekend naar Zuid-Limburg geweest. Ik ben zo blij dat we dat gedaan hebben! Mooie herinneringen maken, dat vinden we belangrijk en dat blijven we doen zolang het kan.”