“Ik praat nu veel beter”

Je kunt afasie krijgen na een beroerte, na hersenletsel vanwege een ongeval of bij dementie. Bij Roland was een medische misser de oorzaak. Tijdens een operatie aan zijn hart, maakte de arts een fout. Sindsdien functioneert de rechterkant van zijn lichaam minder goed en heeft hij afasie. “Mijn vrouw en kinderen waren verdrietig en boos”, vertelt hij. “Ik was vooral verdrietig. Niet boos. Zo zit ik in elkaar. Ik kijk altijd vooruit. Boos zijn helpt je niet verder.” Het Eindhovense ziekenhuis erkende de fout. “Dat was belangrijk voor mij, want ik wilde gerechtigheid en die heb ik gekregen.”

Grote verbetering

Roland praat in telegramstijl. Tijdens het interview wordt hij geholpen door Marjon en schrijft hij soms woorden en getallen. Dat doet hij op een speciale app op zijn telefoon. Op die manier kan hij zich goed uitdrukken. Hij vertelt over zijn herstel na de operatie. “Ik heb een jaar lang gerevalideerd. Bij de Tolbrug in ’s-Hertogenbosch. Daarna kwam ik bij de logopedie van Vivent terecht. Op advies van de revalidatiearts. Hier op Vivent Mariaoord, bij Marjon.” Hij legt zijn hand op zijn hart. “Marjon is top. Ik ben heel erg vooruitgegaan. Ik praat nu veel beter.” Marjon: “Ik stel een diagnose en breng de zwakke en sterke kanten rondom de aandoening in kaart. Door veel te oefenen met de cliënt ga ik op zoek naar verbetering. Ik ben bloedfanatiek en Roland is enorm wilskrachtig. Die combinatie heeft ons veel gebracht.”

Leren leren leren

Het traject met Marjon duurde negen maanden, met twee keer per week een sessie van een uur. Roland kreeg ook huiswerk mee, waarbij zijn schoonzus hem begeleidde. “Marjon en mijn schoonzus waren soms best streng”, lacht Roland. “Maar dat was goed. Dat is nodig als je wilt verbeteren. En dat wilde ik: leren, leren, leren!” Marjon: “Op een gegeven moment heb je het maximale bereikt. Dan ga je hertesten en zie je dat je alles eruit hebt gehaald wat erin zit. Dan neem je afscheid van elkaar. Vandaag zie ik hem weer terug en ben ik hartstikke blij om te zien hoe goed hij communiceert. Ik ben echt trots op hem.”

Win-win

Roland komt niet meer bij Marjon, maar is nog wel elke week in Vivent Mariaoord. “Ik doe hier vrijwilligerswerk. Ik maak wandelingen met cliënten die in een rolstoel zitten. Dat is win-win. Zij kunnen niet lopen, ik praat niet zo goed. Maar samen kunnen we het wel en hebben we een gezellige tijd.”

Druk leven

Zijn werk bij het Canadese helikopterbedrijf CHC heeft Roland direct na de operatie moeten opgeven. Maar vervelen doet hij zich niet. Hij sport twee keer per week, fungeert als ‘studieobject’ voor studenten Logopedie aan de HAN, doet vrijwilligerswerk, gaat naar de masseur, poetst het huis, gaat zwemmen en fietsen, en maakt met zijn vrouw Wilma mooie reizen. Hij is trots op zijn vrouw en zijn drie kinderen. En op hun eerste kleinkind. “Elke woensdag passen mijn vrouw en ik op. Hartstikke leuk! Ze is nog klein, maar laatst zei ze tegen me: ‘jij kunt niet zo goed praten, hè? Maar dat geeft helemaal niets, opa.’ Lacht: “Geweldig toch.”