“Dat geeft me veel voldoening”
Ze treffen elkaar elke donderdag op Vivent-locatie Mariaoord: vrijwilliger Arie de Jong (71) en mantelzorger Hubertus Leenen (67). Arie en Hubert gaan dan wandelen met o.a. Chris (66), de broer van Hubertus, die verblijft op de afdeling Kattenbosch, voor jonge mensen met dementie.
Chris woont sinds drie jaar op Kattenbosch. De dementie openbaarde zich al vele jaren eerder. Hubertus: “Dat begon toen hij vijftig was. Chris werkte als automatiseringsdeskundige op een school en merkte dat hij de dingen niet meer kon opnemen. Hij liep vast in zijn werk en sliep daar ’s nachts slecht van.” Al vrij snel werd dementie geconstateerd en ging Chris heel langzaam achteruit. Om toch onder de mensen te komen en om zijn vrouw Esther te ontlasten bezocht hij meerdere keren per week de dagbesteding op Mariaoord. Hubertus: “Het overlijden van onze moeder, in 2020, had een grote impact op Chris en het thuis verzorgen werd steeds moeilijker. Kort daarop is Chris toen gaan wonen op Kattenbosch.”
Wandelen met Chris
Vanaf dat moment bezoekt Hubertus elke donderdagochtend zijn broer. “Dan maakten we samen een tochtje op mijn motor, gingen we lunchen en konden een beetje bijkletsen. Hartstikke leuk, de tijd dat we elkaar vroeger amper zagen hebben we ruimschoots ingehaald. Maar ik merkte natuurlijk wel dat Chris achteruitging.” Arie: “Op dit moment is communiceren met Chris vrijwel onmogelijk. Hij gaat niet meer met Hubertus mee op de motor; we gaan nu wandelen: Chris, Tonnie, dat is een andere bewoner, Hubertus en ik. En daarna drinken we met zijn vieren gezellig een kop koffie in het restaurant van Mariaoord. Ik wandel al sinds 2021 met bewoners van Kattenbosch. Mijn vrouw, die is overleden, woonde op Kattenbosch en werd daar zo goed en liefdevol verzorgd; dit is mijn manier om iets terug te doen voor Vivent.”
Veel vrijwilligers
Hubertus herkent de woorden van Arie: “De zorg hier is uitstekend! Maar, zoals overal in de zorg, hebben medewerkers het erg druk. Ik werkte vroeger zelf in de zorg, voor mensen met een geestelijke beperking, en wat vrijwilligers nu doen mochten wij als medewerkers zelf, waaronder wandelingen maken met de clienten. Dat kan niet meer en daarom ben ik zo blij met mensen als Arie. Arie: “Gelukkig sta ik er niet alleen voor, Kattenbosch heeft 30 bewoners en zij kunnen rekenen op 25 vrijwilligers. Soms is het lastig, van Chris bijvoorbeeld krijg je bijna geen reactie meer. Maar ik zie dat hij het naar zijn zin heeft, hij geniet van het bewegen en het gezelschap. Ik herken dat van mijn vrouw en dat geeft me veel voldoening.”
Arie hoopt dan ook dat hij zijn vrijwilligerswerk nog vele jaren kan blijven doen. Arie: “Zoals met Chris is het natuurlijk extra fijn dat Hubertus als mantelzorger zo betrokken is. Hoe meer zielen hoe meer vreugd. Hubertus: “Ik werk niet meer en heb dus de tijd: de donderdagmorgen ben ik er voor Chris. Tot de dood ons scheidt.”